«Ik betaal twee schoolrekeningen»
«Ik was al vijf maanden zwanger toen de gynaecoloog een uitleg gaf aan mijn onverklaarbare buikpijn. Ik deed nog de kerstexamens mee, drie weken later is Cédric geboren. Voor de pijn van de bevalling was ik bang, niet om moeder te zijn. De oom van Cédric, mijn kleine broer, is zelf nog maar acht. Luiers, fruitpap... ik wist hoe ik dat moest doen. Negatieve reacties trek ik me niet meer aan: mijn familie, klasgenoten en de school hebben me altijd gesteund. Ik vond het moeilijk om het te vertellen aan de leraren: zouden ze me van school sturen? Toen ik een broek moest aanpassen die we zelf maakten, kon ik er niet langer omheen.
Cédric, zijn papa en ik wonen nu samen. Mijn moeder springt veel bij. Cédric gaat nu ook naar school. Dat ik hem nooit zelf kan brengen, wringt wel. Binnenkort is er het eerste oudercontact. Huiswerk maken met een kind op schoot is niet gemakkelijk. Dan moet de studie wel eens wijken, anders voel ik me schuldig tegenover Cédric. En ja, ik kuis op woensdagnamiddag, en ja, we betalen zelf de twee schoolrekeningen. Ik ben best fier dat het ons lukt: mijn zoon komt zeker mee naar de diploma-uitreiking.»
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment